Doakan Saya

Tiba-tiba sahaja sy jadi terkejut apabila sorang doktor pakar sakit puan berbangsa cina mengatakan saya perlu di operate segera setelah dia membuat peperiksaan ke atas sy. Dengan tidak memberi penerangan yang jelas, sudah tentulah sy akan terkejut. Sewajarnya, sebagai seorang doktor pakar swasta, haruslah mesra pesakit dan dapat menenangkan perasaan pesakit. Disebabkan sy tidak pernah mendengar penyakit ini, sudah tentulah sy panik dan teruja ingin tahu lalu mengajukan banyak soalan. Malangnya, doktor hanya menjawab ; ' Kalau sy terangkan pun, awak tak faham". Shock seketika mendengar kata-kata doktor tersebut lantas sy terfikir, di manakah hak sy sebagai seorang pesakit? Sudahlah khidmat consultannya dibayar dengan harga yang agak tinggi.Ya Allah, sabarlah wahai hati.

Dari apa yang sy faham, doktor tersebut menjelaskan sebab-sebab berlaku pendarahan berterusan ke atas sy kerana dinding rahim sy agak tebal. Dalam keadaan sedikit panik, sy minta tangguh untuk membuat keputusan samada hendak dioperate segera atau mengambil sedikit masa. Sudah tentulah sy perlukan masa untuk berbincang dengan suami dan anak-anak. Keputusan untuk menangguhkan operation  menyebabkan doktor tersebut sedikit emosi. Sungguh mengecewakan. Sy cuma minta tangguh untuk memberi ruang sy berfikir, malangnya doktor tersebut boleh mengeluarkan kata-kata yang tidak wajar keluar daripada seorang doktor pakar 'swasta'.

" Terpulanglah pada kamu.....sy cadangkan esok je kamu operate. Kalau tidak, kamu makan jelah ubat sampai setahun, dua tahun atau empat tahun. kalau sy nak terangkan panjang lebar pun, bukan kamu faham pun."  Ya Allah, mendesak sungguh doktor ni. Sy benar-benar stress.

Sudahlah layanan sangat tidak mengembirakan, bayaran pulak boleh tahan juga mahalnya. Ubat 4 jenis, scan dan consultan je mencecah RM 435.00. Dalam dompet ketika itu ada dua ratus lebih je. Kenalah sy tinggalkan kad pengenalan dan terus mencari mesin teller berdekatan.

Petangnya juga sy rujuk ke hospital Tanjung Karang. Malangnya, di sana sy tidak banyak dapat maklumat kerana doktor yang bertugas tidak banyak tahu tentang masalah sy. Kena ambil masa untuk mengesan punca sy 'bleeding' begitu lama. So, sy balik dalam keadaan yang sedikit kecewa. Malamnya sy cuba search di google. Di situ sy dapat banyak maklumat tentang apa yang sy hadapi sekarang ini. Anak sy memberitahu mungkin sy  mengalami ' Ensometrial hyperplasia'. Esoknya atas nasihat doktor Tanjung Karang, dan nasihat daripada sahabat baik sy kak Mun, sy pergi ke HUKM bersamanya.  Di sini, sy hanya buat temujanji untuk berjumpa pakar pada 26 Januari ni nanti Doakan semoga sy kuat menghadapi segalanya dan doakan semoga Allah permudahkan urusan sy.

Bila sy toleh semula hari-hari sebelumnya, Allah memberi kekuatan luar biasa kepada sy. Sy 'bleeding hampir sebulan lebih, dan dalam tempoh itu terlalu banyak aktiviti-aktivit sekolah dijalankan pada bulan December. Ketika itu, sekolah sy mengadakan majlis perasmian Pecah Tanah Dewan Serbaguna sekolah dan Sambutan Jubli Emas sempena 50 tahun sekolah sy ditubuhkan. Perasmian oleh Ketua Setiausaha Negara, jadi sudah tentulah banyak persiapan yang hendak dilakukan. Pada masa itu, sy mengalami pendaharan yg sangat serius di sekolah. Namun, Allah memberi kekuatan luar biasa kepada sy. Alhamdulillah, sy dapat melaksanakan tugas yang diamanahkan dengan sempurna. Terima kasih, Allah.

Mungkin sy tidak biasa berkongsi kesedihan dengan keluarga sejak kecil, maka sikap itu terbawa-bawa hingga ke saat ini. Sy hanya berkongsi rasa dengan dua, tiga orang rakan sahaja. Bagi sy, kawan ketawa memang mudah diperoleh tetapi kawan menangis, memang sukar dicari. Sy redha dengan segalanya dan redha juga dengan keadaan sekeliling sy. Biarlah sy tidak ramai kawan, tetapi sy bersyukur kerana Allah mengurniakan sy dua, tiga sahabat yang sentiasa ada bersama sy selain daripada suami dan anak-anak.

"Ya Allah, sesungguhnya Engkau maha mengetahui akan segalanya. Kuatkanlah hambaMu ini dan permudahkanlah urusanku ".

Anugerah Daripada Allah

Pantas sungguh masa berlalu.......

Sedar tak sedar, sudah 26 tahun usia perkahwinan sy. Walaupun terlalu banyak onak dan duri yang melanda, akhirnya semua dapat diatasi dengan pelbagai cara. Betapa besarnya kuasa DIA yang mentakdirkan perjalanan hidup ini. Subhanallah........

Walaupun keluarga sy bukan dalam kategori orang berada, tapi kami bahagia. Berbeza dengan rakan-rakan seusia sy, masing-masing hidup dalam keadaan mewah dengan harta benda dan rumah melebihi sebuah, kereta berjenama, tanah berekar-ekar dan sebagainya. Sy harus terima hakikat bahawa apa yang kami ada sekarang, adalah seratus peratus  hasil daripada keberkatan duit gaji kami tanpa ada satu sen pun duit yang masuk dari pelbagai sumber. Sungguh, kami tiada tanah pusaka, tiada pendapatan daripada rumah sewa, tiada sumber dari ladang,kebun dan sebagainya. Tiada juga terlibat dengan politik. (Opss....sy sebut pasal politik kerana senior sy sejak sekolah rendah hingga sekolah menengah begitu 'mewah'  walaupun hanya seorang guru dan isterinya juga seorang guru tapi sangat aktif dengan dunia politk)

Berbalik dengan kehidupan sy, kalau ditanya apa yang sy ada.......

Sy hanya menjawab, harta yg paling bernilai yg Allah beri pada sy ialah  sy dikurniakan anak-anak yang baik dan suami yang terima sy seadanya. Suami yg sedia menjadi driver jika sy hendak pergi ke mana-mana sahaja, suami yang boleh bangun pukul 3 pagi hanya kerana sy kelaparan di awal dinihari dan suami yg sering memujuk jika sy bertindak mengikut emosi.

Tatkala sy sering melihat anak-anak remaja berpelesiran tak tentu hala, berpegang tangan tanpa mengambil kira hukumnya, pulang lewat malam, lepak di mana-mana kedai mamak hingga tak kira masa, merokok, meninggikan suara ketika berbicara dengan ibu bapa, meremehkan aurat, dan yang paling sedih sekali ada remaja yg mengabaikan solat. Namun, semua yg sy nyatakan tadi, tidak ada pada anak-anak sy. Alhamdulillah. Bukan bangga diri, jauh sekali bersifat riak cuma inginlah sy nyatakan di sini, apa yg kita tanam.....itulah yang kita tuai. Berdoa pada Allah setiap kali solat agar memiliki anak-anak yg baik dan menyejukkan hati ibu bapa. Kita hanya berusaha, merancang sesuatu yang baik, selebihnya Allah jua tempat kita bermohon.Jika proses biasa telah kita laksanakan namun anak tetap mendatangkan masalah, maka redhalah kita menerima ujian daripadaNya. Selain daripada harta dan pangkat, anak juga boleh menjadi penguji keimanan kepada ibu bapa.

Sy bersyukur kerana pernah suatu ketika, anak sy menegur cara sy berjilbab yang tidak melepasi dada. berbaju kurung tetapi tidak menutup lengan dan tidak berstokin. Menutup aurat dalam erti kata hanya menakai tudung tetapi mengabaikan aurat yg lain. Membetulkan bacaan sy ketika membaca qalam Allah dan yang paling mengusik hati sy, anak-anak menjadi imam solat sy dan suami. 

Tahun lepas, sy merasakan lagi kasih sayang Allah kepada hambaNya kerana dua daripada tiga anak-anak sy berjaya menamatkan pelajarannya. Syukur alhamdulillah. Kejayaan anak-anak dalam akademik merupakan bonus bagi sy kerana apa yang sy harapkan  adalah sifat-sifat mereka ke arah menjadi anak-anak yang soleh dan solehah adalah lebih utama. Bagi sy, biar kurang bijak dalam ilmu dunia tapi lebih cenderung mencari, ,mempelajari dan mengaplikasi ilmu yang membolehkan kami semua mendapat sedikit tempat disisi Allah swt.

Kepada ibu bapa di luar sana, kita sepatutnya bersyukur dan berbahagia jika anak-anak dapat menjadi aset kita di akhirat kelak. Namun, seandainya anak-anak kita berjaya dalam akademik, anggaplah ia sebagai satu bonus dari Allah swt. Jangan pernah merasakan bahawa kitalah menjadi penyebabkan kejayaan anak-anak. Seperkara lagi janganlah kita membanding-bandingkan kecemerlangkan akademik antara anak-anak atau dengan anak orang lain kerana setiap seseorang itu ada kualiti tersendiri atau tersembunyi yang ada pada mereka sama ada mereka sedar atau tidak. Cuma, kita sebagai ibu bapa carilah kelebihan yang ada dan jangan lupa berdoa kepada DIA agar mengurniakan anak-anak yang menjadi penyejuk mata. 

Terima kasih Allah kerana memberikan sy sesuatu yang tidak pernah sy duga untuk memilikinya sebelum ini. Walaupun sy tidak pernah merasai  nilai kasih sayang itu semasa sy kecil hingga sy dewasa, namun kasih sayang itu berlimpah ruah di dalam rumah kecil kami sehingga kini.

Sekadar perkongsian

p/s - Mesti ramai yang tanya, mana suami sy? Untuk pengetahuan semua, inilah karaktor suami sy yang tidak suka bergambar dan tidak peka kepada hari-hari seperti ini. So, sy kena terimalah kelemahannya daripada seribu kebaikan yang dia ada. Okiossssss...... ;-)

Selamat menyambut tahun 2016.

Selamat menyambut tahun 2016.

Huh!!!!!! Terlalu lama tidak menjenguk blog. Terlalu banyak sebab dan musabab mengapa sy menjadi begitu lembab dalam menguruskan blog ini. InshaAllah tahun ni, sy kembali aktif semula.

Bukan tidak ada cerita untuk dikongsi tetapi masa sy entah ke mana perginya sejak tahun2 kebelakangan ini. Ditambah pula kelembaban internet, menyebabkan sy turut terkena tempiasnya sekali.

Seperti biasa, sy tidak ada azam yang khusus setiap kali menjelang tahun baharu. Tapi apa yang pasti, sy selalu berjanji pada diri sendiri untuk menjadi yang lebih baik dari tahun sebelumnya. InshaAllah, kalau ada niat yang ikhlas, Allah akan membantu ke arah itu. Bak kata pepatah Arab :
Beruntunglah jika hari ini, kita lebih baik dari semalam....Rugilah jika hari ini kita sama sahaja dengan semalam....dan malanglah jika hari ini kita lebih teruk dari semalam.
So......kena ambil ingatan.

Semoga entry ini sebagai pembuka semangat untuk saya meneruskan kepada perkongsian cerita2 yang lain.